Η πραγματική ιστορία του σατανά.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Λούσιφερ. Ο Λούσιφερ ήταν πολύ όμορφος και όλα τα άλλα παιδάκια στο σχολείο του τον ζήλευαν. Ίσως γι αυτό να τον φώναζαν κοροϊδευτικά "Λούσι". Βέβαια, μπροστά στον διευθυντή του σχολείου το έπαιζαν αγγελούδια.

O διευθυντής του σχολείου ήταν και αρχιτέκτονας. Ήταν αυτός που είχε σχεδιάσει το σχολείο και όλα τα παιδάκια τον φώναζαν "Δημιουργό". Όχι κοροϊδευτικά όμως, ήταν απλό και καθημερινό γλύψιμο.

Ο γιος του διευθυντή δούλευε στο σχολείο σαν δάσκαλος. Όλα τα παιδάκια τον φώναζαν "Δάσκαλο".
Τον φώναζαν έτσι επειδή όντως ήταν δάσκαλος. Είχε επίσης την φήμη ότι έκανε θαύματα. Μια φόρα λέγεται πως έμαθε έναν χρυσαυγίτη να γράφει σωστά το όνομα του....

 Κανείς δεν το πίστεψε.



.....

Ο Λούσιφερ λοιπόν, δεν ήταν και το καλύτερο παιδάκι. Δεν φερόταν καλά ούτε στις κοπέλες του (γι αυτό και τον κεράτωναν συνέχεια) ούτε και σεβόταν τον διευθυντή (ή αλλιώς δημιουργό). Μια φορά μάλιστα ειρωνεύτηκε τόσο άσχημα τον διευθυντή, που η κατάσταση έφυγε εκτός ελέγχου.

-Λούσιφερ: O διευθυντής είναι γαμάτος ρε μάγκες. Γαμάτος!
-Διευθυντής: Λούσιφερ σε παρακαλώ σταμάτα...
-Λούσιφερ: Mα γιατί? Αφού είσαι γαμάτος ρε γαμάτε!
-Διευθυντής: Kόφτο Λούσιφερ..
-Λούσιφερ: Δεν κόβεται το ριμάδι ρε γαμάτε!
-Διευθυντής: ΣΤΑΜΑΤΑ ΜΩΡΗ ΛΟΥΣΙ!
-Λούσιφερ: Σε έχω κάνει Θεό και μου μιλάς έτσι ρε μουσάτε??

Ο Διευθυντής ανεχόταν πολλά αλλά ο Λούσι παραήταν εριστικός. Πάνω στα νεύρα του λοιπόν παίρνει φόρα και πετάει τον Λούσιφερ από τον έβδομο όροφο του σχολείου (αυτό δεν ήταν σχολείο, αυτό ήταν πολυκατοικία...). Η πτώση έσπασε το ποδάρι του και δεν κατάφερε να ανέβει ξανά κανέναν όροφο. Βλέπετε, δεν υπήρχε ασανσέρ παρά μόνο σκάλες στο σχολείο. Ωραίος δημιουργός...

Από την μέρα εκείνη ο Λούσιφερ άραζε στο προαύλιο και διοργάνωνε τρελά πάρτυ. Χέβι μέταλ, άφθονο αλκοόλ, όργια... Όλοι χόρευαν με τον πρωταγωνιστή μας υπό το παρακάτω άκουσμα.


                                     

Σκέτη κόλαση λέμε.

Από την άλλη, ο διευθυντής έπαιρνε όλα τα καλά παιδάκια και άραζαν στον έβδομο όροφο ακούγοντας άρπα και διαβάζοντας ποίηση. Οκ καλή η ποίηση, αλλά και άρπα? Πολύ ξενέρωτη φάση ρε φίλε.

......

O Λούσιφερ όπως είπαμε και παραπάνω έτρωγε τρελό κεράτωμα. Οι φίλοι του τον κοροίδευαν όχι μόνο μπροστά του αλλά και από πίσω του.

-Πάρε τηλέφωνο τον κερατά.
-Τώρα?
-Ε καλύτερα τώρα παρά μετά.

Εκείνος νευρίαζε και γινόταν κατακόκκινος από τα νέυρα του. Οι φίλοι του δεν έχαναν ευκαιρία και έφτιαχναν σκίτσα με εκείνον πρωταγωνιστή.

Στο σπίτι του τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα. Ήταν υπερβολικά ζωηρός και έκανε καζάνι το κεφάλι της μάνας του. Μια μέρα μάλιστα, η μάνα του έψαχνε τα κλειδιά της αλλά ο μικρός δαίμονας δεν μπορούσε να ηρεμήσει αφού χτυπιόταν υπό τους ήχους των rotting christ.

-Μάνα: Σατ απ Λούσιφερ!
-Λούσιφερ: (Χτυπιέται)
-Mάνα: Σατ απ βρε διάολε!!
-Λούσιφερ: (Δυναμώνει την μουσική γιατί είναι αντιδραστικός)
-Μάνα: ΣΑΤ ΑΠ ΡΕ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ!
-Λούσιφερ: (Δυναμώνει κι άλλο την μουσική γιατί απλά μπορεί)
-Μάνα: ΣΑΤ.... Α ΝΑ! (η μάνα βρίσκει τα κλειδιά της)

....

Θα κλείσουμε αυτή τη ανάρτηση αναφέροντας σας πως ο μικρός μας φίλος έκανε σεξ σαν να ήταν δαιμονισμένος. Οι κοπέλες τρελαινόντουσαν και έλεγαν ασυναρτησίες του στυλ "η εκκλησία παράγει έργο!!" ή "ο Σαμαράς νοιάζεται για τον λαό!".

Πραγματικά οι κοπέλες το έχαναν με το σεξ του Λούσιφερ.

Λες και είχε μπει ο διάολος μέσα τους.