Αμφισβητώ.

Πριν ξεκινήσω να μοιράζομαι μαζί σας κάποιες σκέψεις μου θα ήθελα να ανακοινώσω πως ο νικητής του δεύτερου διαγωνισμού είναι ο ανώνυμος κλανιάρης και ο νικητής του τρίτου διαγωνισμού είναι το παρτάλι.

Συνεχίστε έτσι τέκνα μου.

.......

Για πάμε.



   Μου αρέσει να αναρωτιέμαι... Μου αρέσει να αναλύω, να επιχειρηματολογώ και φυσικά (το αγαπημένο μου) μου αρέσει να αμφισβητώ. Είναι μία αξία (για μένα τουλάχιστον) την οποία δεν την πήρα από το σπίτι μου αλλά κατάφερα να την αναπτύξω. Είναι ένα από τα πολλά πράγματα που δεν μας έμαθε το σχολείο. Το έχετε σκεφτεί ποτέ? Δεν μας έμαθε να αμφισβητούμε, καταπίναμε τροφή που στην ουσία δεν μασήσαμε ποτέ. Αλλά δεν γινόταν και αλλιώς, αν ήθελες καλό βαθμό έπρεπε να μην αμφισβητείς ... Θα εξαιρέσω μαθήματα όπως μαθηματικά, φυσική, χημεία, βιολογία κτλ (μαθήματα που έχουν βασιστεί πάνω στην αμφισβήτηση και την λογική και ευτυχώς για εμάς συνεχίζουν να αμφισβητούνται).

Είχα δώσει μία συνέντευξη πριν χρόνια σε μία τοπική εφημερίδα. Ήμουν πρόεδρος 15μελούς και έπρεπε να πω 2 λόγια. Τι κρίμα που δεν ήξερα να μιλάω. Όχι ότι ξέρω τώρα...

Είχαν αναφέρει στην αρχή του άρθρου πως "Ο πρόεδρος του τάδε σχολείου, Ιερόσυλος Ιεροσύλου, είναι ένας από τους καλούς μαθητές...



.....


Καλούς μαθητές είπαν.. Δεν ήμουν άριστος αλλά ήμουν σχετικά καλός μαθητής.Ήμουν όμως (και προσπαθώ κάθε μέρα ακόμα) και κάτι άλλο που δεν το έγραψαν ποτέ. Ήμουν καλός άνθρωπος. Αλλά δεν ήταν και τόσο άξιο αναφοράς αυτό οπότε σωστά(?) το παρέλειψαν. Άρχισα να αναρωτιέμαι λοιπόν, τι μετράει περισσότερο, οι βαθμοί μου ή οι πράξεις μου? Εύκολη η απάντηση. Η αξία μας σαν άνθρωποι δεν είναι μετρήσιμη. Οπότε να πάει στον διάολο. Όμως οι βαθμοί μας, το πτυχίο μας, η πιστοποίηση ξένης γλώσσας, η πιστοποίηση μουσικής..... Μπορείτε να το διανοηθείτε αυτό? Πιστοποιούν ότι ξέρεις μουσική!! Άμα δεν πάρεις το χαρτί δεν θεωρείσαι ακόμα μουσικός. Αλλά μετά είναι επίσημο! Φυσικά, ό,τι είναι γραμμένο σε χαρτί είναι και επίσημο...

Χάσαμε την ουσία φίλοι μου. Κυνηγάμε ένα τίποτα τελικά. Γιατί τα παιδιά μας θα έρθουν σε αυτόν τον κόσμο και τίποτα δεν θα έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Προς το χειρότερο ίσως. Αλλά το σύστημα θα είναι ακόμα βαθμοθηρικό, και φυσικά θα ευνοεί τις "ανώτερες" κοινωνικές τάξεις. Αυτό είναι το λιγότερο βέβαια.

Αμφισβητώ το κατά πόσο καλά λειτουργεί το σύστημα προς όφελος των ανθρώπων. Αμφισβητώ τα πρότυπα και την κουλτούρα που μας πλασάρουν τα μέσα. Αμφισβητώ την ύπαρξη του θεού.

Το αστείο είναι το εξής: To να αμφισβητείς (ακόμα και σήμερα) θεωρείται σαν κάτι κακό. Έχει χαθεί η έννοια της λογικής. Οι γονείς μου είναι θρήσκοι. Ευτυχώς όχι  φανατισμένοι.

Μου κάνει ο πατέρας μου "Μην λες ότι είσαι άθεος, δεν ακούγεται ωραία"

...............

Στα αρχίδια μου αν θα ακουστεί ωραία. Αυτό είμαι. Του κάνω "Μήπως προτιμάς να λέω ότι είμαι αγνωστικιστής? Είναι το ίδιο πράγμα αλλά τουλάχιστον ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ"

Μα τι υποκριτικός κόσμος είναι αυτός που ζούμε?

Σέβομαι τα πιστεύω σας αλλά κρατήστε τα για εσάς. Εμένα απλά δεν μου κάνουν. Μην με κατακρίνετε που είμαι λογικός. Μην με κατακρίνετε δεν μπήκατε ποτέ στον κόπο να αναρωτειθείτε και να αμφισβητήσετε έστω ένα πράγμα στη ζωή σας. Εγώ έχω εγκέφαλο και προσπαθώ να τον χρησιμοποιώ. Μακάρι να υπάρχει θεός. Έχω κάνει τόσα καλά στην ζωή μου που αν υπάρχει θεός θα πάρω προεδρική σουίτα στο παράδεισο. Αν δεν μπω επειδή δεν πίστευα τότε καλύτερα που θα μείνω έξω. Έφυγα από έναν υποκριτικό κόσμο για να πάω σε έναν υποκριτικό παράδεισο? Μέχρι τότε θα αμφισβητώ και θα σατιρίζω (ΠΡΟΣΟΧΗ) όχι εσάς, όχι τον θεό, αλλά τις ιστορίες που έφτιαξαν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι είχαν σαν σκοπό να χειραγωγήσουν και να εκμεταλλευτούν ανθρώπους που είχαν την ανάγκη να πιστέψουν κάπου..


Και όπως είπε ο Stewart Lee

"Ένα σύμβολο, ένα είδωλο ή μία σημαία είναι τόσο άξιο σεβασμού όσο και οι αξίες αυτών που το σφετερίζονται.."